svette (subst.)
svette (verb)
- (verb) bivastuddat; (verb) bivastuvvat; (verb) golggahit
- (svette litt) (verb) bivastustit
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
svette lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- svette Oza buot hámiid teavsttain →
-
- svette subst. Msc ent. ubestemt
- svette Oza buot hámiid teavsttain →
-
- svette verb infinitiv