tabbe (subst.)

tabbe Oza buot hámiid teavsttain →
  • tabbe subst. Msc ent. ubestemt

verb Imp
tabb
verb indikativ presens
tabber
verb indikativ preteritum
tabbet

tabbe (verb)

verb Imp
tabb
verb indikativ presens
tabber
verb indikativ preteritum
tabbet
tabbe Oza buot hámiid teavsttain →
  • tabbe verb infinitiv

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

tabbe lea vejolaččat dán sáni hápmi:

tabbe Oza buot hámiid teavsttain →
  • tabbe subst. Msc ent. ubestemt
tabbe Oza buot hámiid teavsttain →
  • tabbe verb infinitiv