verb Imp
vanskjøtt
verb indikativ presens
vanskjøtter
verb indikativ preteritum
vanskjøttet

vanskjøtte (verb)

verb Imp
vanskjøtt
verb indikativ presens
vanskjøtter
verb indikativ preteritum
vanskjøttet
vanskjøtte Oza buot hámiid teavsttain →
  • vanskjøtte verb infinitiv

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

vanskjøtte lea vejolaččat dán sáni hápmi:

vanskjøtte Oza buot hámiid teavsttain →
  • vanskjøtte verb infinitiv