arvat lea vejolaččat dán sáni hápmi:
preesens (odne) | preteriti (ikte) | |
---|---|---|
yks.1.p. | arvvan | arven |
yks.2.p. | arvvat | arvet |
yks.3.p. | arvá | arvvai |
kaks.1.p. | arve | arvvaime |
kaks.2.p. | arvabeahtti | arvvaide |
kaks.3.p. | arvaba | arvvaiga |
mon.1.p. | arvat | arvvaimet |
mon.2.p. | arvabehtet | arvvaidet |
mon.3.p. | arvet | arve |
- preesens kieltomuoto
- arvva
- preteriti kieltomuoto
- arvan
- perf.partisiippi
- arvan
- imperatiivi yks.2.p.
- arvva
- imperatiivi kaks.2.p.
- arvi
- imperatiivi mon.2.p.
- arvet
arvat (verb)
preesens (odne) | preteriti (ikte) | |
---|---|---|
yks.1.p. | arvvan | arven |
yks.2.p. | arvvat | arvet |
yks.3.p. | arvá | arvvai |
kaks.1.p. | arve | arvvaime |
kaks.2.p. | arvabeahtti | arvvaide |
kaks.3.p. | arvaba | arvvaiga |
mon.1.p. | arvat | arvvaimet |
mon.2.p. | arvabehtet | arvvaidet |
mon.3.p. | arvet | arve |
- preesens kieltomuoto
- arvva
- preteriti kieltomuoto
- arvan
- perf.partisiippi
- arvan
- imperatiivi yks.2.p.
- arvva
- imperatiivi kaks.2.p.
- arvi
- imperatiivi mon.2.p.
- arvet
- arvat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- arvat verb infinitiivi
- arvat verb indik. preesens mon.1.p.
- arvat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- arvat adv.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
arvat lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- arvat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- arvat adv.
- arvat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- arvat verb infinitiivi
- arvat verb indik. preesens mon.1.p.