preesens (odne) preteriti (ikte) kond.
duosttan dusten duosttalin
duosttašin
duosttat dustet duosttalit
duosttašit
duostá duosttai duosttalii
duosttašii
duste duosttaime duosttaleimme
duosttašeimme
duostabeahtti duosttaide duosttaleidde
duosttašeidde
duostaba duosttaiga duosttaleigga
duosttašeigga
duostat duosttaimet duosttaleimmet
duosttašeimmet
duostabehtet duosttaidet duosttaleiddet
duosttašeiddet
dustet duste duosttaledje
duosttašedje
preesens kieltomuoto
duostta
preteriti kieltomuoto
duostan
kond. kieltomuoto
duosttale
duosttaše
perf.partisiippi
duostan
imperatiivi yks.2.p.
duostta
imperatiivi kaks.2.p.
duosti
imperatiivi mon.2.p.
dustet
duostet
Eanet sojahanhámit →

duostat (verb)

preesens (odne) preteriti (ikte) kond.
duosttan dusten duosttalin
duosttašin
duosttat dustet duosttalit
duosttašit
duostá duosttai duosttalii
duosttašii
duste duosttaime duosttaleimme
duosttašeimme
duostabeahtti duosttaide duosttaleidde
duosttašeidde
duostaba duosttaiga duosttaleigga
duosttašeigga
duostat duosttaimet duosttaleimmet
duosttašeimmet
duostabehtet duosttaidet duosttaleiddet
duosttašeiddet
dustet duste duosttaledje
duosttašedje
preesens kieltomuoto
duostta
preteriti kieltomuoto
duostan
kond. kieltomuoto
duosttale
duosttaše
perf.partisiippi
duostan
imperatiivi yks.2.p.
duostta
imperatiivi kaks.2.p.
duosti
imperatiivi mon.2.p.
dustet
duostet
Eanet sojahanhámit →
duostat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • duostat verb infinitiivi
  • duostat verb indik. preesens mon.1.p.

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

duostat lea vejolaččat dán sáni hápmi:

duo Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • duo subst. ent. lokatiivi omistusl. 2.p.ent.
duostat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • duostat verb infinitiivi
  • duostat verb indik. preesens mon.1.p.