johtit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
preesens (odne) | preteriti (ikte) | |
---|---|---|
yks.1.p. | jođán | johten |
yks.2.p. | jođát | johtet |
yks.3.p. | johtá | jođii |
kaks.1.p. | johte | jođiime |
kaks.2.p. | johtibeahtti | jođiide |
kaks.3.p. | johtiba | jođiiga |
mon.1.p. | johtit | jođiimet |
mon.2.p. | johtibehtet | jođiidet |
mon.3.p. | johtet | johte |
- preesens kieltomuoto
- jođe
- preteriti kieltomuoto
- johtán
- perf.partisiippi
- johtán
- imperatiivi yks.2.p.
- jođe
- imperatiivi kaks.2.p.
- johtti
- imperatiivi mon.2.p.
- johtet
johttet
johtit (verb)
preesens (odne) | preteriti (ikte) | |
---|---|---|
yks.1.p. | jođán | johten |
yks.2.p. | jođát | johtet |
yks.3.p. | johtá | jođii |
kaks.1.p. | johte | jođiime |
kaks.2.p. | johtibeahtti | jođiide |
kaks.3.p. | johtiba | jođiiga |
mon.1.p. | johtit | jođiimet |
mon.2.p. | johtibehtet | jođiidet |
mon.3.p. | johtet | johte |
- preesens kieltomuoto
- jođe
- preteriti kieltomuoto
- johtán
- perf.partisiippi
- johtán
- imperatiivi yks.2.p.
- jođe
- imperatiivi kaks.2.p.
- johtti
- imperatiivi mon.2.p.
- johtet
johttet
- johtit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- johtit verb infinitiivi
- johtit verb indik. preesens mon.1.p.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
johtit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- johtit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- johtit verb infinitiivi
- johtit verb indik. preesens mon.1.p.