luoitit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
preesens (odne) | preteriti (ikte) | |
---|---|---|
yks.1.p. | luoittán | luiten |
yks.2.p. | luoittát | luitet |
yks.3.p. | luoitá | luittii |
kaks.1.p. | luite | luittiime |
kaks.2.p. | luoitibeahtti | luittiide |
kaks.3.p. | luoitiba | luittiiga |
mon.1.p. | luoitit | luittiimet |
mon.2.p. | luoitibehtet | luittiidet |
mon.3.p. | luitet | luite |
- preesens kieltomuoto
- luoitte
- preteriti kieltomuoto
- luoitán
- perf.partisiippi
- luoitán
- imperatiivi yks.2.p.
- luoitte
- imperatiivi kaks.2.p.
- luoiti
- imperatiivi mon.2.p.
- luitet
luoitet
luoitit (verb)
preesens (odne) | preteriti (ikte) | |
---|---|---|
yks.1.p. | luoittán | luiten |
yks.2.p. | luoittát | luitet |
yks.3.p. | luoitá | luittii |
kaks.1.p. | luite | luittiime |
kaks.2.p. | luoitibeahtti | luittiide |
kaks.3.p. | luoitiba | luittiiga |
mon.1.p. | luoitit | luittiimet |
mon.2.p. | luoitibehtet | luittiidet |
mon.3.p. | luitet | luite |
- preesens kieltomuoto
- luoitte
- preteriti kieltomuoto
- luoitán
- perf.partisiippi
- luoitán
- imperatiivi yks.2.p.
- luoitte
- imperatiivi kaks.2.p.
- luoiti
- imperatiivi mon.2.p.
- luitet
luoitet
- luoitit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- luoitit verb infinitiivi
- luoitit verb
- luoitit verb indik. preesens mon.1.p.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
luoitit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/NomAg
-
- Johdos aktor subst. flt. nominatiivi
- luoitit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- luoitit verb infinitiivi
- luoitit verb
- luoitit verb indik. preesens mon.1.p.