Áddjá (subst. egennavn)
- 1. (x) (subst.) Ukko
- 2. (x) (subst.) Ukonsaari
áddjá (subst.)
-
1.
(subst.) bestefar
- Áddjá ráhkadii napoleongáhku.
- Bestefar lagde napoleonskake.
- Son árbii ádjástis olu ruđa.
- Hun arvet mye penger fra bestefaren sin.
-
2.
(ofte sammen med navnet)
(subst.) gammelonkel;
(subst.) grandonkel
- Máhtte-áddjá
- gammelonkel Máhtte
-
3.
gammel mann
- Muhtin boares áddjá čohkohalai beaŋkkas párkkas.
- En gammel mann satt på en benk i parken.
-
4.
(subst.) bjørn
- Albmát váldet sáittiid ja mannet bidjui boktit ádjá.
- Mennene tar spydene og drar til hiet for å vekke bjørnen.
áddjái (adj.)
-
(adj.) sein;
(adj.) tidkrevende
- Dát lea buot áddjámus bargu miessemearkumis.
- Dette er det arbeidet som tar lengst tid under reinmerkinga.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
áddjá lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- áddjá Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- áddjá subst. ent. nominativ
- Áddjá subst. egennavn attr.
- Áddjá subst. egennavn ent. nominativ
- áddjái Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- áddjái adj. ent. akkusativ