árbemáhttu (subst.)
- (subst.) tradisjonskunnskap
- tradisjonell kunnskap
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
árbemáhttu lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- máhttu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- máhttu subst. ent. nominativ
- árbemáhttu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- árbemáhttu subst. ent. nominativ
- árbi Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- árbi subst.