árru (subst.)
- (subst.) forstyrrelse
-
(subst.) hefte;
(subst.) hindring
- Turistageaidnu lei dušše árrun suohkanii, go galggai divodit geainnu almmá oažžut maidege ávkkiid das.
- Turistvegen var bare til hefte for kommunen, når den skulle vedlikeholde vegen uten å få noen nytte av den.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
árru lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- árrit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- árrit verb transitiv imperativ 1.p.tot.
- árru Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- árru subst. ent. nominativ