šalka (subst.)
- hård vintervei; hårdtråkket snø
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
šalka lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- šalka Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- šalka subst. ent. nominativ
- šalkkas Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- šalkkas adj. attr.