arvil (adj.)
- (uredd) (adj.) modig
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
arvil lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- arvil Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- arvil adj. ent. nominativ
- arvilit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- arvilit verb intransitiv indikativ presens nektingsform
- arvit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- arvit verb intransitiv
- Der/l
-
- avledning: -l verb intransitiv indikativ presens nektingsform