bávkit (verb)
-
(knalle, sterkere enn beaškit)
(verb) smelle
- Bissu bávká.
- Det smeller i bøssa.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
bávkit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- bávkit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- bávkit verb intransitiv infinitiv
- bávkit verb intransitiv
- Der/NomAg
-
- avledet handlernomen subst. flt. nominativ