beaškkihit (verb)
- (en gang) (verb) smelle
-
(verb) kollidere
- Biret šattai bonjastit biilla doares beallái nu ahte biillat eai beašket oktii.
- Berit måtte svinge bilen i grøfta for at bilene ikke skulle kollidere.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
beaškkihit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- beaškit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- beaškit verb intransitiv
- beaškkihit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- beaškkihit verb intransitiv infinitiv
- beaškkihit verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.
- beaškkihit verb intransitiv indikativ presens 3.p.flt.
- beaškkihit verb intransitiv indikativ preteritum 2.p.ent.
- Der/h
-
- avledning: -h verb transitiv infinitiv
- avledning: -h verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- avledning: -h verb transitiv indikativ presens 3.p.flt.
- avledning: -h verb transitiv indikativ preteritum 2.p.ent.