beaktu (subst.)
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
beaktu lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- beaktu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- beaktu subst. ent. nominativ