ent. flt.
nominativ beaktu beavttut
akkusativ beavttu beavttuid
genitiv beavttu beavttuid
illativ bektui beavttuide
lokativ beavttus beavttuin
komitativ beavttuin beavttuiguin
essiv beaktun
Eanet sojahanhámit →

beaktu (subst.)

ent. flt.
nominativ beaktu beavttut
akkusativ beavttu beavttuid
genitiv beavttu beavttuid
illativ bektui beavttuide
lokativ beavttus beavttuin
komitativ beavttuin beavttuiguin
essiv beaktun
Eanet sojahanhámit →
beaktu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • beaktu subst. ent. nominativ

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

beaktu lea vejolaččat dán sáni hápmi:

beaktu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • beaktu subst. ent. nominativ