bieža (subst.)
-
(subst.) spæl;
(subst.) halestump
- Bohccos, njoammilis, sávzzas ja guovžžas ii leat seaibi, muhto bieža.
- Rein, hare, sau og bjørn har ikke hale, men halestump.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
bieža lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- bieža Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- bieža subst. ent. nominativ