bieguhit (verb)
- (plage noen) (verb) plage
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
bieguhit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- bieguhit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- bieguhit verb transitiv infinitiv
- bieguhit verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- bieguhit verb transitiv indikativ presens 3.p.flt.
- bieguhit verb transitiv indikativ preteritum 2.p.ent.
- biehkut Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- biehkut verb intransitiv
- Der/h
-
- avledning: -h verb transitiv infinitiv
- avledning: -h verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- avledning: -h verb transitiv indikativ presens 3.p.flt.
- avledning: -h verb transitiv indikativ preteritum 2.p.ent.