binná (subst.)
-
1.
(subst.) bit;
(subst.) stykke
- binná bánna
- bitte liten
- 2. liten flokk
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
binná lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- binná Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- binná subst. ent. akkusativ
- binná subst. ent. genitiv
- binná subst. ent. nominativ