ent. flt.
nominativ bissu bissut
akkusativ bissu bissuid
genitiv bissu bissuid
illativ bissui bissuide
lokativ bissus bissuin
komitativ bissuin bissuiguin
essiv bissun
Eanet sojahanhámit →

bissu (subst.)

ent. flt.
nominativ bissu bissut
akkusativ bissu bissuid
genitiv bissu bissuid
illativ bissui bissuide
lokativ bissus bissuin
komitativ bissuin bissuiguin
essiv bissun
Eanet sojahanhámit →
bissu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • bissu subst. ent. akkusativ
  • bissu subst. ent. genitiv
  • bissu subst. ent. nominativ

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

bissu lea vejolaččat dán sáni hápmi:

bissu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • bissu subst. ent. akkusativ
  • bissu subst. ent. genitiv
  • bissu subst. ent. nominativ
bissut Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • bissut verb intransitiv imperativ 1.p.tot.
  • bissut verb intransitiv imperativ 2.p.tot.
  • bissut verb intransitiv indikativ presens 3.p.ent.
  • bissut verb intransitiv pres.partisipp