bivdu (subst.)
- 1. (subst.) jakt
-
2.
(subst.) fiske
- Son lea guollebivddus.
- Han er på fiske.
- 3. (jakt på dyr) (subst.) fangst
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
bivdu lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- bivdit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- bivdit verb transitiv imperativ 1.p.tot.
- bivdu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- bivdu subst. ent. nominativ