bohciidit (verb)
- 1. (verb) spire
-
2.
(verb) oppstå;
følge av
- Das bohciida dat ahte …
- Av det følger det at …
- Gos nu čiekŋalasas bohciidedje ártegis jurdagat.
- Fra et sted i dypet oppsto det opp rare tanker.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
bohciidit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- bohciidit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- bohciidit verb intransitiv infinitiv
- bohciidit verb intransitiv indikativ presens 3.p.flt.