breava (subst.)
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
breava lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- breava Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- breava subst. ent. akkusativ
- breava subst. ent. genitiv
- breava subst. ent. nominativ