buktu (subst.)
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
buktu lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- buktit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- buktit verb transitiv imperativ 1.p.tot.
- buktu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- buktu subst. ent. nominativ