ent. flt.
nominativ buktu buvttut
akkusativ buvttu buvttuid
genitiv buvttu buvttuid
illativ buktui buvttuide
lokativ buvttus buvttuin
komitativ buvttuin buvttuiguin
essiv buktun
Eanet sojahanhámit →

buktu (subst.)

ent. flt.
nominativ buktu buvttut
akkusativ buvttu buvttuid
genitiv buvttu buvttuid
illativ buktui buvttuide
lokativ buvttus buvttuin
komitativ buvttuin buvttuiguin
essiv buktun
Eanet sojahanhámit →
buktu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • buktu subst. ent. nominativ

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

buktu lea vejolaččat dán sáni hápmi:

buktit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • buktit verb transitiv imperativ 1.p.tot.
buktu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • buktu subst. ent. nominativ