dáiga (adverb)
-
(adverb) tess
- Das ii leat dáiga.
- Den er ikke noe tess.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
dáiga lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- dáiga Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- dáiga adverb
- dáiga Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- dáiga subst. ent. nominativ