presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) dávistan dávistin
2.p.ent. (don) dávistat dávistit
3.p.ent. (son) dávista dávistii
1.p.tot. (moai) dávistetne dávisteimme
2.p.tot. (doai) dávisteahppi dávisteidde
3.p.tot. (soai) dávisteaba dávisteigga
1.p.flt. (mii) dávistat
(mii) dávistit
dávisteimmet
2.p.flt. (dii) dávistehpet dávisteiddet
3.p.flt. (sii) dávistit dávistedje
presens nektingsform
(odne in) dávis
preteritum nektingsform
(ikte in) dávistan
perf.partisipp
(lean) dávistan
imperativ 2.p.ent.
(til en) dávis
imperativ 2.p.tot.
(til to) dávisteahkki
imperativ 2.p.flt.
(til flere) dávistehket
Eanet sojahanhámit →

dávistit (verb)

  • gi gjenlyd; gi respons; reagere på; i samsvar med
presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) dávistan dávistin
2.p.ent. (don) dávistat dávistit
3.p.ent. (son) dávista dávistii
1.p.tot. (moai) dávistetne dávisteimme
2.p.tot. (doai) dávisteahppi dávisteidde
3.p.tot. (soai) dávisteaba dávisteigga
1.p.flt. (mii) dávistat
(mii) dávistit
dávisteimmet
2.p.flt. (dii) dávistehpet dávisteiddet
3.p.flt. (sii) dávistit dávistedje
presens nektingsform
(odne in) dávis
preteritum nektingsform
(ikte in) dávistan
perf.partisipp
(lean) dávistan
imperativ 2.p.ent.
(til en) dávis
imperativ 2.p.tot.
(til to) dávisteahkki
imperativ 2.p.flt.
(til flere) dávistehket
Eanet sojahanhámit →
dávistit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • dávistit verb transitiv infinitiv
  • dávistit verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
  • dávistit verb transitiv indikativ presens 3.p.flt.
  • dávistit verb transitiv indikativ preteritum 2.p.ent.

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

dávistit lea vejolaččat dán sáni hápmi:

dávistit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • dávistit verb transitiv infinitiv
  • dávistit verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
  • dávistit verb transitiv indikativ presens 3.p.flt.
  • dávistit verb transitiv indikativ preteritum 2.p.ent.