diehtojuohkinčálus (subst.)
- (rettledning) (subst.) orientering
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
diehtojuohkinčálus lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/NomAct
-
- avledet handlingsnomen subst.
- diehtojuohkin Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- diehtojuohkin subst.
- diehtojuohkinčálus Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- diehtojuohkinčálus subst. ent. nominativ
- diehtu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- diehtu subst.
- juohkin Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- juohkin subst.
- juohkit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- juohkit verb transitiv
- čállu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- čállu subst. ent. lokativ
- čállu subst. ent. akkusativ poss. 3.p.ent.
- čállu subst. ent. genitiv poss. 3.p.ent.
- čálus Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- čálus subst. ent. nominativ