diggot (verb)
-
(verb) diskutere;
(verb) krangle
- In gille šat diggot.
- Jeg gidder ikke å krangle mer.
- føre rettsak
-
(verb) bestille
- diggot gálvvuid
- bestille varer
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
diggot lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/d
-
- avledning: -d verb imperativ nektingsform
- avledning: -d verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -d verb indikativ presens nektingsform
- Der/h
-
- avledning: -h verb imperativ nektingsform
- avledning: -h verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -h verb indikativ presens nektingsform
- diggot Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- diggot verb transitiv
- diggot verb transitiv infinitiv
- diggot verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- diggot verb transitiv indikativ presens 2.p.ent.