dihkká (subst.)
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
dihkká lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- dihkkat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- dihkkat verb intransitiv indikativ presens 3.p.ent.
- dihkká Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- dihkká subst. ent. nominativ