doarru (subst.)
- (fiendtlig strid) (subst.) kamp
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
doarru lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- doarru Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- doarru subst. ent. nominativ
- doarrut Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- doarrut verb transitiv imperativ 1.p.tot.
- doarrut verb transitiv imperativ 2.p.tot.
- doarrut verb transitiv indikativ presens 3.p.ent.
- doarrut verb transitiv pres.partisipp