duođas (adverb)

  • (adverb) virkelig
    Ánte imaštalai duođas go Ánne máhttá oaivvi nalde čuožžut.
    Ánte undret seg om Ánne virkelig kan stå på hodet.

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

duođas lea vejolaččat dán sáni hápmi:

duohta Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • duohta adj. ent. lokativ
duođas Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • duođas adverb