sg. pl.
nominativ duoggi
duokkit
akkusativ duokki
dukkiid
genitiv duokki
dukkiid
illativ duoggái
dukkiide
lokativ duokkis
dukkiin
komitativ dukkiin
dukkiiguin
essiv duoggin
Eanet sojahanhámit →

duoggi (subst.)

sg. pl.
nominativ duoggi
duokkit
akkusativ duokki
dukkiid
genitiv duokki
dukkiid
illativ duoggái
dukkiide
lokativ duokkis
dukkiin
komitativ dukkiin
dukkiiguin
essiv duoggin
Eanet sojahanhámit →
duoggi Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • duoggi subst. sg. nominativ

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

duoggi lea vejolaččat dán sáni hápmi:

duoggi Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • duoggi subst. sg. nominativ