dustet (verb)
- 1. (verb) dempe
-
2.
ta imot
- Gussiid moalladuostu dustii nuppát geardde spáppa hui čábbát.
- Bortelagets målvakt sto for atskillige pene redninger.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
dustet lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/d
-
- avledning: -d verb imperativ nektingsform
- avledning: -d verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -d verb indikativ presens nektingsform
- Der/h
-
- avledning: -h verb imperativ nektingsform
- avledning: -h verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -h verb indikativ presens nektingsform
- duostat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- duostat verb transitiv imperativ 2.p.flt.
- duostat verb transitiv indikativ presens 3.p.flt.
- duostat verb transitiv indikativ preteritum 2.p.ent.
- dustet Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- dustet verb transitiv
- dustet verb transitiv infinitiv
- dustet verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- dustet verb transitiv indikativ presens 2.p.ent.