erenoamáš (adj.)
erenoamáš (adverb)
-
(adverb) særlig;
(adverb) spesielt
- Doppe leat erenoamáš ollu kulturmuittut.
- Der er det spesielt mange kulturminner.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
erenoamáš lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- erenoamáš Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- erenoamáš adj. attr.
- erenoamáš adj. ent. nominativ
- erenoamáš Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- erenoamáš adverb