gáhttet (verb)
- (verb) vokte; ta vare på; (verb) bevare
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
gáhttet lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/d
-
- avledning: -d verb imperativ nektingsform
- avledning: -d verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -d verb indikativ presens nektingsform
- Der/h
-
- avledning: -h verb imperativ nektingsform
- avledning: -h verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -h verb indikativ presens nektingsform
- gáhtat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- gáhtat verb transitiv imperativ 2.p.flt.
- gáhttet Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- gáhttet verb transitiv
- gáhttet verb transitiv infinitiv
- gáhttet verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- gáhttet verb transitiv indikativ presens 2.p.ent.