gaifát (verb)
-
(verb) stirre
- Buohkat gaifájit munnje.
- Alle stirrer på meg.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
gaifát lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/d
-
- avledning: -d verb imperativ nektingsform
- avledning: -d verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -d verb indikativ presens nektingsform
- Der/h
-
- avledning: -h verb imperativ nektingsform
- avledning: -h verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -h verb indikativ presens nektingsform
- gaifát Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- gaifát verb transitiv
- gaifát verb transitiv infinitiv
- gaifát verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- gaifát verb transitiv indikativ presens 2.p.ent.