geiget (verb)
- 1. strekke ut; rekke fram
- 2. (verb) overlevere
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
geiget lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/d
-
- avledning: -d verb imperativ nektingsform
- avledning: -d verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -d verb indikativ presens nektingsform
- Der/h
-
- avledning: -h verb imperativ nektingsform
- avledning: -h verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -h verb indikativ presens nektingsform
- geiget Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- geiget verb transitiv
- geiget verb transitiv infinitiv
- geiget verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- geiget verb transitiv indikativ presens 2.p.ent.