gišvvardit (verb)
- (verb) sprelle
-
(bevegelse)
(verb) vri seg
- Gearpmaš gišvvardii, ja de jávkkai fas dohko gos lei boahtán.
- Slangen vrei seg, og så forsvant den dit hvorfra den var kommet.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
gišvvardit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- gišvvardit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- gišvvardit verb intransitiv infinitiv
- gišvvardit verb intransitiv indikativ presens 3.p.flt.