gierdu (subst.)
- 1. (subst.) ring
- 2. (i matematikk) (subst.) sirkel
- 3. (subst.) spektrum
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
gierdu lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- gierdat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- gierdat verb transitiv imperativ 1.p.tot.
- gierdu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- gierdu subst. ent. nominativ