presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) giccun gizzon
2.p.ent. (don) giccut gizzot
3.p.ent. (son) gizzu giccui
1.p.tot. (moai) gizzo giccuime
2.p.tot. (doai) gizzubeahtti giccuide
3.p.tot. (soai) gizzuba giccuiga
1.p.flt. (mii) gizzut giccuimet
2.p.flt. (dii) gizzubehtet giccuidet
3.p.flt. (sii) gizzot gizzo
presens nektingsform
(odne in) gicco
preteritum nektingsform
(ikte in) gizzon
perf.partisipp
(lean) gizzon
imperativ 2.p.ent.
(til en) gicco
imperativ 2.p.tot.
(til to) gizzu
imperativ 2.p.flt.
(til flere) gizzot
Eanet sojahanhámit →

gizzut (verb)

presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) giccun gizzon
2.p.ent. (don) giccut gizzot
3.p.ent. (son) gizzu giccui
1.p.tot. (moai) gizzo giccuime
2.p.tot. (doai) gizzubeahtti giccuide
3.p.tot. (soai) gizzuba giccuiga
1.p.flt. (mii) gizzut giccuimet
2.p.flt. (dii) gizzubehtet giccuidet
3.p.flt. (sii) gizzot gizzo
presens nektingsform
(odne in) gicco
preteritum nektingsform
(ikte in) gizzon
perf.partisipp
(lean) gizzon
imperativ 2.p.ent.
(til en) gicco
imperativ 2.p.tot.
(til to) gizzu
imperativ 2.p.flt.
(til flere) gizzot
Eanet sojahanhámit →
gizzut Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • gizzut verb intransitiv infinitiv
  • gizzut verb intransitiv
  • gizzut verb intransitiv imperativ 1.p.flt.
  • gizzut verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

gizzut lea vejolaččat dán sáni hápmi:

Der/NomAg
  • avledet handlernomen subst. flt. nominativ
gizzut Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • gizzut verb intransitiv infinitiv
  • gizzut verb intransitiv
  • gizzut verb intransitiv imperativ 1.p.flt.
  • gizzut verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.