goargu (subst.)
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
goargu lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- goargu Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- goargu subst. ent. nominativ
- goargut Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- goargut verb intransitiv imperativ 1.p.tot.
- goargut verb intransitiv imperativ 2.p.tot.
- goargut verb intransitiv indikativ presens 3.p.ent.
- goargut verb intransitiv pres.partisipp