presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) gottán godden
2.p.ent. (don) gottát goddet
3.p.ent. (son) goddá gottii
1.p.tot. (moai) godde gottiime
2.p.tot. (doai) goddibeahtti gottiide
3.p.tot. (soai) goddiba gottiiga
1.p.flt. (mii) goddit gottiimet
2.p.flt. (dii) goddibehtet gottiidet
3.p.flt. (sii) goddet godde
presens nektingsform
(odne in) gotte
preteritum nektingsform
(ikte in) goddán
perf.partisipp
(lean) goddán
imperativ 2.p.ent.
(til en) gotte
imperativ 2.p.tot.
(til to) goddi
imperativ 2.p.flt.
(til flere) goddet
Eanet sojahanhámit →

goddit (verb)

  • (verb) drepe
    Eadni dat goddá guliid.
    Det er mor som får fisk.
    Gáma goddá juolggi.
    Skoen gnager foten.
presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. (mun) gottán godden
2.p.ent. (don) gottát goddet
3.p.ent. (son) goddá gottii
1.p.tot. (moai) godde gottiime
2.p.tot. (doai) goddibeahtti gottiide
3.p.tot. (soai) goddiba gottiiga
1.p.flt. (mii) goddit gottiimet
2.p.flt. (dii) goddibehtet gottiidet
3.p.flt. (sii) goddet godde
presens nektingsform
(odne in) gotte
preteritum nektingsform
(ikte in) goddán
perf.partisipp
(lean) goddán
imperativ 2.p.ent.
(til en) gotte
imperativ 2.p.tot.
(til to) goddi
imperativ 2.p.flt.
(til flere) goddet
Eanet sojahanhámit →
goddit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • goddit verb transitiv infinitiv
  • goddit verb transitiv
  • goddit verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

goddit lea vejolaččat dán sáni hápmi:

Der/NomAg
  • avledet handlernomen subst. flt. nominativ
goddi Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • goddi subst. handlernomen flt. nominativ
goddit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • goddit verb transitiv infinitiv
  • goddit verb transitiv
  • goddit verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.