ent. flt.
nominativ goikket goikkehat
akkusativ goikkeha goikkehiid
genitiv goikkeha goikkehiid
illativ goikkehii goikkehiidda
lokativ goikkehis goikkehiin
komitativ goikkehiin goikkehiiguin
essiv goikkehin
Eanet sojahanhámit →

goikket (subst.)

  • (sydd av leggskinn) (subst.) skalle
    Mus leat ođđa goikkehat.
    Jeg har nye skaller.
ent. flt.
nominativ goikket goikkehat
akkusativ goikkeha goikkehiid
genitiv goikkeha goikkehiid
illativ goikkehii goikkehiidda
lokativ goikkehis goikkehiin
komitativ goikkehiin goikkehiiguin
essiv goikkehin
Eanet sojahanhámit →
goikket Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • goikket subst. ent. nominativ

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

goikket lea vejolaččat dán sáni hápmi:

goikkehit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • goikkehit verb intransitiv imperativ nektingsform
  • goikkehit verb intransitiv imperativ 2.p.ent.
  • goikkehit verb intransitiv indikativ presens nektingsform
goikket Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • goikket subst. ent. nominativ