ent. flt.
nominativ govččas gokčasat
akkusativ gokčasa gokčasiid
genitiv gokčasa gokčasiid
illativ gokčasii gokčasiidda
lokativ gokčasis gokčasiin
komitativ gokčasiin gokčasiiguin
essiv govččasin
Eanet sojahanhámit →

govččas (subst.)

ent. flt.
nominativ govččas gokčasat
akkusativ gokčasa gokčasiid
genitiv gokčasa gokčasiid
illativ gokčasii gokčasiidda
lokativ gokčasis gokčasiin
komitativ gokčasiin gokčasiiguin
essiv govččasin
Eanet sojahanhámit →
govččas Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • govččas subst. ent. nominativ

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

govččas lea vejolaččat dán sáni hápmi:

Der/st
  • litt/fort verb imperativ nektingsform
  • litt/fort verb imperativ 2.p.ent.
gokčat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • gokčat verb transitiv
govččas Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • govččas subst. ent. nominativ