guite (subst.)
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
guite lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- guite Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- guite subst. ent. nominativ
- guitet Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- guitet verb transitiv imperativ nektingsform
- guitet verb transitiv imperativ 2.p.ent.
- guitet verb transitiv indikativ presens nektingsform
- guitet verb transitiv indikativ presens 3.p.ent.