ent. flt.
nominativ guite guittet
akkusativ guitte guittiid
genitiv guitte guittiid
illativ guitii guittiide
lokativ guittes guittiin
komitativ guittiin guittiiguin
essiv guiten
Eanet sojahanhámit →

guite (subst.)

ent. flt.
nominativ guite guittet
akkusativ guitte guittiid
genitiv guitte guittiid
illativ guitii guittiide
lokativ guittes guittiin
komitativ guittiin guittiiguin
essiv guiten
Eanet sojahanhámit →
guite Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • guite subst. ent. nominativ

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

guite lea vejolaččat dán sáni hápmi:

guite Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • guite subst. ent. nominativ
guitet Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • guitet verb transitiv imperativ nektingsform
  • guitet verb transitiv imperativ 2.p.ent.
  • guitet verb transitiv indikativ presens nektingsform
  • guitet verb transitiv indikativ presens 3.p.ent.