guldalit (verb)
-
1.
(verb) lytte
- Buohkat guldaledje, muhto ii gullon mihkkege.
- Alle lyttet, men ingenting hørtes.
- 2. kjenne etter
- 3. (verb) teste
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
guldalit lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Attr Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- komparativ adj. attr.
- Der/Comp
-
- komparativ adj. ent. nominativ
- guldalas Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- guldalas adj.
- guldalit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- guldalit verb transitiv infinitiv
- guldalit verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- guldalit verb transitiv indikativ presens 3.p.flt.
- guldalit verb transitiv indikativ preteritum 2.p.ent.