gullát (verb)
- 1. begynne å høre
- 2. (verb) våkne
- 3. få følelse
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
gullát lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/d
-
- avledning: -d verb imperativ nektingsform
- avledning: -d verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -d verb indikativ presens nektingsform
- Der/h
-
- avledning: -h verb imperativ nektingsform
- avledning: -h verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -h verb indikativ presens nektingsform
- gulli Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- gulli subst. handlernomen ent. akkusativ poss. 2.p.ent.
- gulli subst. handlernomen ent. genitiv poss. 2.p.ent.
- gulli subst. handlernomen ent. nominativ poss. 2.p.ent.
- gullát Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- gullát verb transitiv
- gullát verb transitiv infinitiv
- gullát verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
- gullát verb transitiv indikativ presens 2.p.ent.