gulli (subst.)
- en som hører
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
gulli lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/NomAg
-
- avledet handlernomen subst. ent. akkusativ
- avledet handlernomen subst. ent. genitiv
- avledet handlernomen subst. ent. nominativ
- gullat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- gullat verb transitiv
- gullat verb transitiv imperativ 2.p.tot.
- gullat verb transitiv pres.partisipp
- gulli Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- gulli subst. handlernomen ent. akkusativ
- gulli subst. handlernomen ent. genitiv
- gulli subst. handlernomen ent. nominativ
- Gulli subst. egennavn attr.
- Gulli subst. egennavn ent. akkusativ
- Gulli subst. egennavn ent. genitiv
- Gulli subst. egennavn ent. nominativ