gummá (adj.)

  • (adj.) rart
    Gummá go ii boahtán.
    Merkelig at hun ikke kom.
gummá Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • gummá adj. ent. nominativ

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

gummá lea vejolaččat dán sáni hápmi:

gummá Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • gummá adj. ent. nominativ