guoskat (verb)
- 1. komme bort i; (verb) berøre
-
2.
(verb) angå;
(verb) gjelde
- Diet ášši ii guoskka munnje.
- Den saken angår ikke meg.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
guoskat lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- guoskadit Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- guoskadit verb transitiv imperativ nektingsform
- guoskadit verb transitiv imperativ 2.p.ent.
- guoskadit verb transitiv indikativ presens nektingsform
- guoskat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- Guoskat subst. egennavn ent. nominativ
- guoskat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- guoskat verb intransitiv infinitiv
- guoskat verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.