presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. hálan hállen
2.p.ent. hálat hállet
3.p.ent. hállá hálai
1.p.tot. hálle hálaime
2.p.tot. hállabeahtti hálaide
3.p.tot. hállaba hálaiga
1.p.flt. hállat hálaimet
2.p.flt. hállabehtet hálaidet
3.p.flt. hállet hálle
presens nektingsform
hála
preteritum nektingsform
hállan
perf.partisipp
hállan
Eanet sojahanhámit →

hállat (verb)

  • (verb) snakke
    Hálan dutnje barggu birra.
    Jeg snakker til deg om arbeidet.
    Ii ge gillen suinna ba hállat ge šat.
    Og da giddet han ikke engang å snakke mer med henne.
    Don hálat duššiid!
    Du snakker tull!
presens (odne) preteritum (ikte)
1.p.ent. hálan hállen
2.p.ent. hálat hállet
3.p.ent. hállá hálai
1.p.tot. hálle hálaime
2.p.tot. hállabeahtti hálaide
3.p.tot. hállaba hálaiga
1.p.flt. hállat hálaimet
2.p.flt. hállabehtet hálaidet
3.p.flt. hállet hálle
presens nektingsform
hála
preteritum nektingsform
hállan
perf.partisipp
hállan
Eanet sojahanhámit →
hállat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • hállat verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
  • hállat verb transitiv infinitiv

ent. flt.
nominativ hálla hállat
akkusativ hálla hállaid
genitiv hálla hállaid
illativ hállii hállaide
lokativ hállas hállain
komitativ hállain hállaiguin
essiv hállan
Eanet sojahanhámit →

hálla (subst.)

ent. flt.
nominativ hálla hállat
akkusativ hálla hállaid
genitiv hálla hállaid
illativ hállii hállaide
lokativ hállas hállain
komitativ hállain hállaiguin
essiv hállan
Eanet sojahanhámit →
hálla Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • hálla subst. ent. genitiv poss. 2.p.ent.
  • hálla subst. ent. nominativ poss. 2.p.ent.
  • hálla subst. ent. akkusativ poss. 2.p.ent.
  • hálla subst. flt. nominativ

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

hállat lea vejolaččat dán sáni hápmi:

hálla Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • hálla subst. ent. genitiv poss. 2.p.ent.
  • hálla subst. ent. nominativ poss. 2.p.ent.
  • hálla subst. ent. akkusativ poss. 2.p.ent.
  • hálla subst. flt. nominativ
hállat Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
  • hállat verb transitiv indikativ presens 1.p.flt.
  • hállat verb transitiv infinitiv